Tijdens mijn studie bij ArtEZ voor Master Kunsteducatie breekt de coronatijd aan. Ik behoor tot één van de velen die er in het begin heel nonchalant onder is, maar als ik de beelden van de ziekenhuizen in Italië is krijgt het angstvirus ook mij te pakken.

Iedere avond kijk ik naar de talkshows en na het nieuws. Op zoek naar een positief bericht tussen al die misère. En gelukkig, die zijn er ook. Ik ben onder de indruk van de positieve reacties als klappen voor de zorg, het hartje voor de zorg, de stoepkrijttekeningen en de manier waarop velen een steentje bij willen dragen.

Maar er valt me nog iets op. Naast het nieuws over corona is er niet zo veel ruimte voor andere berichtgeving. Het nieuws over de sprinkhanenplaag in de Hoorn van Afrika krijgt niet zoveel aandacht, maar het wekt mijn nieuwsgierigheid.

De zwarte wolken sprinkhanen die in beeld worden gebracht doen me huiveren, hoe zal dat zijn om je daar tussen te bewegen. De machteloosheid als zo'n hele zwerm je veld leegeet, dat je niets kunt doen om ze te verjagen. En de grootste vraag voor mij: waar komen ze vandaan?

Ik besluit om in dit fenomeen te duiken, uit te zoeken wat hier aan de hand is en het levert me een enorm leuke tijd op op de Academie van de kunsten in Zwolle op. Er blijken zoveel overeenkomsten te zijn met ons als mensen, dat ik helemaal dreig te verdrinken in de informatie en het lukt me ternauwernood om de opgedane kennis in zo'n korte tijd over te brengen op anderen.
Tijdens de opleiding discussiëren we over kunst en wat dit eigenlijk inhoudt. Ik weet wat kunst voor mij betekent en waarom het zo'n grote rol speelt in mijn leven. Kunst is voor mij een beleving. Kunst helpt om nieuwe ideeën over te brengen, of over bestaande ideeën anders te denken. Kunst geeft vorm aan de dingen die mensen samen beleven, maakt er een ankerplek van, waardoor je juist ook weer verder kunt gaan.